Purrfect Company’s Solitaire – roepnaam Sola
Maine Coon - * 13 oktober 2005 – huisgenote vanaf 13 november 2006
† 26 augustus 2014
 

Sola kwam als een poedeltje dus voorlopig was het nog geen showtime voor haar. Buiten dat was ze net aan een oorpoliep geopereerd dus eerst maar even je thuis gaan voelen en helemaal beter worden. Na een aantal maanden was het haar keurig aangegroeid, was ik aan het zoeken naar een geschikte kater en werden de benodigde testen gepland. Na een 100 % goedkeuring op de testen HCM, PKD, FIV en FeLV en uitslag op de bloedgroepbepaling, realiseerde ik me dat nog niet op Patella Luxatie had laten testen. Helaas was daar iets mis. Haar linkerknie was overgangsfase/graad 1. Daar ik inmiddels ook wist dat een oorpoliep erfelijk is én dat Sola vlak daarna behoorlijk ziek is geworden, heb ik haar laten castreren. Dat was een goede beslissing want ze zat vol met cystes.

2007: Nu gaat het super goed met haar, ze weegt inmiddels 4,5 kilo (dus 1300 gram aangekomen) en is absoluut een scheetje. Ze eist wel haar aandacht op en als ze zenuwachtig is, gaat ze snotteren. Verder vindt ze dat ze nummer 1 is en nummer 1 moet blijven. Daarvoor gaat ze regelmatig de strijd aan. Iedereen moet namelijk wel naar haar luisteren.
Ze is dus veranderd, zoals ze eerst meningsverschillen uit de weg ging door zich simpelweg om te draaien en te doen of het er niet is (hoezo struisvogelpolitiek?), zo gaat ze nu de strijd aan.

Natuurlijk ontzettend jammer dat zij mijn oermoeder niet kon worden, ik was zo benieuwd hoe zij het ging doen als mama van haar kittens ….

Vorig jaar (2013) is ze bij DA Jochem de molen helemaal doorgeweest, alles is gecontroleerd en getest maar eigenlijk was er niets te vinden en uiteindelijk zijn we bij een middel aangeland dat er o.a. voor zorgde dat ze wat meer trek kreeg. Dat werkte goed en na een aantal maanden hebben we dit afgebouwd en deed ze het alleen.

Ik hield haar al weer een tijdje in de gaten, ze zat niet lekker in haar velletje. Ze viel af ondanks dat ik haar dwangvoederde want eten hoeft ze ook niet zo. Ook de medicijnen die ze kreeg om wat meer trek te krijgen, leken niet meer te werken. Er komt maar zo weinig binnen. Buiten dat trekt ze zich terug, ze is er niet bij. Toen ik haar woensdag op de weegschaal zette en constateerde dat ze 100 gram was afgevallen in zes dagen tijd maakte ik me helemaal zorgen dus donderdagochtend voor diezelfde middag een afspraak bij Marcel gemaakt voor een nieuwe zoektocht naar wat er mis kan zijn met haar. Waarom ze zich niet lekker in haar velletje voelt.

Marcel constateerde een ruis in haar hart, daar zou ze zich niet lekker door kunnen voelen. Hij heeft haar niertjes bevoeld en die voelen mooi glad aan, daaraan zou je dus niet denken dat ze last heeft van haar nieren maar alleen voelen is wellicht niet voldoende. Mogelijkheden zijn een volledig bloedbeeld te krijgen en/of een echo van hart en nieren en dan meteen de rest maar even mee te nemen om daardoor wellicht duidelijkheid te krijgen. We hebben besloten om haar eerst een boost te geven in de vorm van 2 injecties in de hoop dat ze zich daardoor lekkerder zou voelen. Maandag of dinsdag overleggen we verder… 

Maandag ochtend at ze voor het eerst weer zelf... pffff... zou het nu opgelost zijn? Een bordje voor haar neergezet voor als ik werken was en haar lekker boven laten liggen hoewel ik er niet zo voor ben om katten apart te zetten, de rust deed haar echter goed. Helaas had ze bij thuiskomst niets op, wilde wel eten toen ik haar een bordje voor zette maar dat was maar heel erg weinig. Na ruim 1 uur dus bibi gegeven en zojuist toch even gewogen. Ik schrok me naar, ze is 120 gram afgevallen in 48 uur want zaterdag woog ze nog 4220 gram, niets erbij maar ook niets eraf, was mijn positieve instelling toen. 

DA assistente Brigitte gesproken om even alles op een rij te krijgen. Brigitte heeft haar vanochtend als eerste bij Marcel gezet want hier wil je duidelijkheid in. Marcel heeft weer gevoeld en kon het nu beter voelen. Ik had vast wel gezien dat hij donderdag haar buikje ook zeer uitgebreid had gevoeld – ja, natuurlijk had ik dat gezien – hij kon nu beter voelen omdat haar blaas minder vol zat en hij voelde tussen haar darmen exact hetzelfde als donderdag. Hij durfde nu met zekerheid te zeggen dat hij tussen haar darmen toch echt een tumor voelde, zo’n 3 a 3,5 cm… voor mij was het toen duidelijk...

Tot mijn grote verdriet heb ik vanochtend - 26 augustus 2014 - mijn mooie, lieve blauwe meis Sola over de regenboogbrug laten gaan.

Mijn zalige blauwe meisie, mijn knuffelkontje want oh wat hield ze van knuffelen, van kusjes geven en vooral van heel veel kusjes krijgen... ze kon daar zo in opgaan...
Mijn eerste Maine Coon, iedereen zag je aan voor kater met je prachtige grote kop. Ook al vond men iedere keer weer dat je boos keek, ik wist beter... Zo jammer dat je niet mijn oermoeder bent geworden maar wat heb ik van je genoten meisje. Ik heb je veel moeten leren want je was niets gewend en voor alles bang.
Inmiddels kon je bijna alles aan, zelfs het laatste nest kittens vond je leuk en heb je van genoten. De laatste anderhalve week trok je je enorm terug, wilde je liever niet in de groep zijn en het bleek dat een tumor jouw levensvreugde aan het vergallen was. Vannacht heb je nog zalig bij mij in bed gelegen, ik merkte dat je op een gegeven moment compleet ontspande en van het knuffelen genoot. Fijn meisie dat we dat nog samen hebben gehad.

Mijn zalige blauwe meisie, wat zal ik jou ook ontzettend missen. Helaas hebben we nog geen 8 jaar van elkaar mogen genieten, veel te kort, je moest nog 9 worden. Maar die tijd neemt niemand ons af.

Een goede reis mijn schatteke, ik heb je in mijn armen tot onder aan de regenboogbrug mogen begeleiden en Sassie en Doenja staan je vast aan de andere kant op te wachten. Geef ze een knuffel van mij en ook aan de drie kleintjes.

Een dikke knuf van ons allen, iedereen heeft op zijn of haar manier afscheid van je genomen maar we zullen je allemaal heel erg missen…

ook voor jou geldt.... “till we meet again”

Sola als kitten                     Timaracoon Calypso         De Boswachter's Liberty B

Testen:

Showtime:

© Copyright and design Cattery Tormenta 2009